We need a symbol around which the Filipinos can rally, a symbol that means the totality of everything that is Filipino and everything that is great and dear to the hearts of Filipinos.
Speech of President Laurel before the Convention of Division Superintendents of Schools, June 26, 1944
We may succeed in other fields; but, without proper educational orientation— not necessarily discriminatory but nationalistic in the legitimate sense, without discarding the universality of human knowledge not only as an endowment and gift from Heaven but as a universal heritage of mankind, regardless of race or color, and without properly synchronizing our system of education with the needs, customs, and traditions of our people, we are going to fail.
Talumpati ng Kanyang Kadakilaan, Jose P. Laurel, Pangulo ng Republika ng Pilipinas, sa Dulaang Metropolitan, nang ipagdiwang ang ika-83 taong kapanganakan ni Dr. Jose Rizal, Maynila, sa ganap na ika-9:20 ng umaga, noong ika-19 ng Hunyo, 1944
Ipagpatuloy ninyo ang aming paglakad, huwag ninyong pabayaan ang pangarap ni Rizal, pagpilitan, bumalikat ng mga hirap upang makamtan ang kang kalayaang tunay, wagas at dalisay.
Speech of President Laurel on the occasion of a banquet in honor of the members of the Philippine Gratitude Mission on their return to the Philippines, June 10, 1944
As time goes on and as life becomes more difficult because of the intensification of the world conflict, the only wise course for the Filipinos to follow would be to love, not only their freedom, but also the freedom of their brother Orientals.
Talumpating binigkas sa Bulwagang-Pulungan ng City Hall ng Kanyang Kadakilaan, Jose P. Laurel, Pangulo ng Republika ng Pilipinas, sa harap ng mga Pinunong Pampurok at mga Lider ng Samahang Pangkapitbahay, noong umaga ng ika-17 ng Mayo, 1944
Sa wakas, mga kababayan, hindi lamang ito ang pagkakataon, ang panahon ay mahaba; pupulungin ko kayo uli pagkatapos makapag-lakbay sa mga lalawigan.
Talumpating binigkas ng Kanyang Kadakilaan, Jose P. Laurel sa mga manunulat sa tagalog, ika-8 ng Mayo, 1944
Hindi ko kayo hihingan ng tulong sa ibang bagay, sapagka’t may mga ibang kapatid tayong nagsisiharap na sa mga bagay na ito. Sa inyo ko naman hihingin ang sa ating wika upang maisagawa ng Pamahalaan at ng inyong Pangulo ang kanyang mga naiisip ukol sa naulit nang pambansang wika natin.
Talumpating binigkas sa radyo ng Kanyang Kadakilaan, Jose P. Laurel, sa Kaarawan ng Paggawa, ika-6 ng Mayo, 1944
At sa wakas, nakikiisa ako sa inyo sa araw na ito; hindi ko na sasabihin ang aking kabuhayan sa inyo, ang aking kabuhayan ay isang aklat na bukas na bukas, natatanto ninyo. Nalalaman ko ang kabutihan at kaligayahan ninyo. Kung ako ay may magagawa, katulad nang aking pag-asa na ako ay may magagawa, lahat ay aking gagawin sa panahong ito sa gitna man ng paghihirap at kahit na naglalatang pa ang init ng digmaan sa buong daigdig.
Talumpating binigkas ng Kanyang Kadakilaan, Jose P. Laurel, sa loob ng Malakanyang nang gawin ang pamumudmod ng mga dami’t sa mga kaanak ng mga kostabularyo, alang-alang sa Kaarawan ng mga Kostabularyo, nang ika-4 ng Mayo, 1944
Maaasahan ninyo na sa inyong kahirapan at sa inyong pangangailangan, sa gitna ng inyong pangungulila, kung dumating na ang panahon, ang buhay at ang kaluluwa ng inyong Pangulo ay malalagak sa inyong mga kamay yamang siya’y laang lagi na sa pagdamay sa inyo.
Talumpating binigkas sa Luneta ng Kanyang Kadakilaan, Jose P. Laurel, sa Kaarawan ng mga Kostabularyo, sa ganap na ika-11 ng umaga ng ika-4 ng Mayo, 1944
At sa wakas, salamat sa mga nagsidalo rito na aking mga kababayan. Ngayon ay aking nilagdaan ang isang Orden Ehekutiba na nagbibigay sa mga kawal ng Kostabularya ng gantimpala sa pasahod na ang “basic pay” o saligangsahod ay animnapiing piso (₱60) isang buwan, sa halip na apatnapiing piso (₱40).
Radio speech of President Laurel on Tentyo-setu over Station PIAM, April 29, 1944:
We take this occasion humbly to offer our sincerest felicitations and our best wishes for the continued good health of His Imperial Majesty. It is our earnest prayer that the faith which his August Virtues have inspired n the Filipinos and in all the peoples of East Asia, who are all looking forward to a happier and more abundant life in freedom from alien dictation will be always sustained; and that their exalted hopes of justice and national fulfillment will never lack for adequate vindication now or ever under the Empire’s courageous and honest leadership.